Operatie!

01-02-2023 | 14:00

Senn is geoperereerd! Zijn dikke darm is eruit, hij heeft nu een stoma. Stom, maar (gek genoeg) keken we ook uit naar de operatie. Bizar eigenlijk. Toen ik in september 2020 hoorde dat Senn chronische ontstekingen aan zijn dikke darm had, was ik zo machteloos, boos en verdrietig. Maar slecht nieuws went (gelukkig) en als je keer op keer slecht nieuws krijgt dan is het beste wat nog kon gebeuren; die stomme, zieke dikke darm eruit! Klaar met luiers, ongelukjes en constant kijken waar het dichtsbijzijnde toilet is. Klaar met gebroken nachten. Klaar met weer nieuwe medicijnen uitproberen. Maar er zaten nog wel wat haken en ogen aan... Gaat de operatie goed, zijn er nog meer operaties nodig of zou het in 1x lukken, hoe reageert Senn zijn lever op de operatie en op alle medicijnen. Allemaal vraagtekens. Die lever en de galwegen zijn namelijk ook nog steeds ontstoken, beter wordt het niet, maar gelukkig door de operatie ook niet slechter, vooralsnog! 

De afgelopen jaren zijn we vaak negatief verrast. Nu heeft Senn de artsen eindelijk een keer in positieve zin versteld doen staan! De operatie is gelukt en na een paar dagen veel pijn en goed ziek zijn, knapte hij ineens heel erg snel op. Hij wilde zo snel mogelijk naar huis en deed alles wat daar voor nodig was (inclusief onderhandelen met de verpleging en de artsen). Dus sneller dan verwacht gingen alle slangen, sonde, katheter en infusen uit zijn lijf, wilde Senn geen pijstilling meer en zat deze meneer opgewekt in een stoel als de artsen kwamen kijken. Want: "zittend in een stoel lijk ik minder ziek, dan mag ik vast eerder naar huis!" Zijn theorie werkte, hij mocht al na een week naar huis om thuis verder te herstellen! 

Wat ben ik trots op deze vent. Nu nog een kleine vent (ook al is hij inmiddels 17 jaar oud) met zijn 40 kilo en 160 centimeter, maar nu zijn zieke darm eruit is, gaat dit hopelijk snel veranderen! Hij heeft hier maar mee te dealen. En dat doet hij geweldig. Uiteraard is hij soms ook boos, machteloos en vindt hij het 'gruwelijk oneerlijk'. En dat is het ook. Maar die momenten zijn van korte duur, want het heeft geen zin om in die gevoelens te blijven hangen. Van boos zijn verandert er niets, door verdriet gaat je niet beter. Liever een flauwe grap maken, want wat galgenhumor is een fijner medicijn!  

Deze mama leert veel van deze kleine grote man. Ik ben namelijk wel met regelmaat enorm machteloos, dus dan gaan de hardloopschoenen aan. In december en januari heb ik 326 kilometer hardgelopen (ruim 32 euro voor de Maag Lever Darm Stichting). Vaak in de kou en vaak in de regen. Heerlijk. Haha, nooit gedacht dat ik dat zou zeggen! Het voordeel van hardlopen in storm en regen is dat ik namelijk mijn tranen kan laten lopen, het hoofd letterlijk leeg rennen, zonder dat het raar is dat ik er 'verlopen' uitzie. Tijdens Senn zijn ziekenhuisopname in Groningen heb ik ook daar hardgelopen (uiteraard ;) ) en precies toen het van mij mocht regenen, kwam het ook daar tijdens mijn loop met bakken uit de lucht...

Voor nu hopen we op een poosje rust, zodat Senn "gewoon een jongen van 17 jaar" kan zijn. Met rijlessen, een eindexamen deze zomer, op pad met vrienden...  We duimen voor een rustigere periode, een poosje zonder gedoe, met wat minder ziekenhuisbezoekjes, een stoma die niet 'moeilijk' doet, een lever die het nog even volhoudt en galwegen die niet te veel ontstoken en vernauwd zijn. En ik ren dus nog even door. Ik blijf kilometers maken voor de Maag Lever Darm Stichting, want: Ik ren voor Senn!